Meisje wil hopeloos onze aandacht

Ik zit al eeuwig lang met dit probleem.

Een meisje die ik niet mag, niet zal mogen, en niet mee om wil gaan heeft zelf de heilige overtuiging dat ik haar beste vriendin ben en mijn vriendengroep ook haar beste vrienden zijn.

Helaas heeft niemand behoeft aan haar, ondermeer om de reden dat ze meer dan eens geld van ons allemaal "geleend" heeft en nooit terug betaald heeft (dit telt bij elkaar op tot honderden euro's), ze stront vervelend is en gewoon naar gemeen is naar mensen als ze zichzelf wenst te bewijzen. En als je met haar in gesprek gaat is het onderwerp van de dag vooral zijzelf... Ikke ikke ikke.

We hebben allemaal al stuk voor stuk haar duidelijk gemaakt dat we absoluut geen behoefte meer aan haar hebben. (de ene wat geduldiger en netter dan de ander )
Maar zelfs nadat een aantal al link uit gevallen zijn en zelfs iemand *kuch* (ik) haar de huid vol heeft gescholden heeft snapt ze niet dat we haar niet aardig en leuk vinden. (dit gaat al meer dan 2/3 misschien wel 4 jaar aan... )

Ik snap best dat ze de vergissing maakt dat we misschien vrienden waren aangezien we vroeger inderdaad haar in de groep accepteerde als een vriendin, maar die extreme gedragswisseling hebben ons haar gewoon niet doen waarderen zoals we dat deden. En om niet als een groep tegen haar te doen hebben we haar ook nooit als een groep aangesproken maar gewoon individueel.

Maar echt, het is alsof wat mis is in haar hoofd. Wanneer je letterlijk zegt dat je haar niet aardig vind, haar niet leuk vind en niet in haar buurt wil zijn, loopt ze 2 tellen weg en komt ze net zo hopeloos weer terug lopen alsof er niks gebeurt is.

Maar nu word het steeds gekker.
Aangezien niemand haar meer naar verjaardagen, feesten en uitjes mee neemt, nodigt ze zichzelf gewoon uit!
Nu is dit al een aantal keer voor gekomen, zelfs nu we met zijn alle naar bevrijdingsfestival gaan en haar bewust niet mee gevraagd hebben, een aantal haar verteld hebben dat ze haar ook niet mee willen, staat ze nu gewoon te roepen dat ze 10 uur met ons op het station zal staan...
Nu hadden wij vooraf al gezegd dat we er om half 10 weg gingen... Dus 't slaat ook echt nergens op... maar ik vraag me zelfs af of ik haar nog moet vertellen dat we er niet eens meer zijn tegen 10 uur, ik vind het ook lullig om haar alleen te laten staan. Maar aan de andere kant doet ze het ook zelf met dat domme gedoe van haar.

Maargoed, hoe vertel ik haar dat ik haar echt niet mag, echt niet leuk vind en echt niks met haar te maken wil hebben, op zo'n manier dat het aankomt en ze het werkelijk begrijpt...

lekker zo'n persoon

Kan me voorstellen dat je t zo langzamerhand gek van word.
Ze heeft ook wel een eel groot bord voor d'r kop geloof ik

Wat betreft bevrijdingsfestival... Ik zou als ik jou was niet tegen haar zeggen dat jullie al eerder vertrekken. En als ik jou en je vrienden was, zou ik s kijken naar de mogelijkheden voor nog n trein eerder. Dan weet je zeker dat ze er zo wie zo niet is op het station...

Dat bord is inderdaad enorm... Niks werkt bij dat kind
Misschien inderdaad maar die trein eerder